එදා මං නිල ඇඳුමින් ගිහින් ගීත ගායනා කළේ. ඉතින් මං ගීත ගායනා කරද්දි
තාත්තා කෙනෙක් ඇවිත් මට වැන්දා. ඒ දවස අමතක වෙන්නේ නෑ

පුදුකුඩිරිප්පුවලට 50,000ට වැඩි සෙනඟක් ගියාම එච්චර සෙනඟකට ඉන්න
පහසුකම් තිබුණෙ නැහැ. එල්.ටී.ටී.ඊ. එකෙන් පුළුවන් විදියට පහසුකම් දුන්නා.

“මේ කෙස්ගහේ හිමිකාරී රැළි ගැහුණ කෙස්කළඹක් තියෙන ලස්සන
ඇත්තියක් වෙන්න ඕනෑ. ඒ නිසා ගම්දනව් පීරලා හරි ඒ ඇත්තිව හොයාගෙන
එන්න කියලා වහාම රාජපුරුෂයන්ට අණ කරන්න.”

“මට ඉස්කෝලේ යන්න ඕන. දැනටමත් පරක්කු වෙලා තියෙන්නේ.
ගණිතයත් මට අමාරුයි. ඉස්කෝලේ යන්න දෙන්න”

මගේ සිංදු අහන්න තාත්තා හිටියා නම් කියලා හිතෙන වාර අනන්තයි

අම්මා තමයි කිව්වේ මුලින්ම බුදු ගුණ ගීතයක් කරමු කියලා

අපි තේරුම්ගන්න ඕනෑ අනිත් හැමදේම වගේ ප්‍රශ්නත් තාවකාලිකයි කියන
එක. එහෙම හිතලා හොඳ කල්පනාවෙන් සහ ඉවසීමෙන් වැඩ කළොත්
ප්‍රශ්නවලට අපේ ගමන නවත්තන්න බෑ